Հայաստանում մանկապարտեզներում 9 նստատեղ են դնում ու 10 երեխայի ասում, որ նա, ով արագ տեղ չի կարողանում տեղավորվել աթոռին, պարտվում է։
Եվ հետո 9 երեխա և 8 աթոռ, և խաղը շարունակվում է այնքան ժամանակ, մինչև մնա մեկ երեխա:
Երեխաները հրում են միմյանց, որպեսզի կարողանան նստել աթոռին։

Ճապոնական մանկապարտեզներում 9 աթոռ են դնում ու 10 երեխային ասում, որ եթե մեկը աթոռի վրա չի տեղավորվում, բոլորը պարտվում են։
Ուստի երեխաներն ամեն ինչ անում են ու այնպես են գրկում միմյանց, որ 10 հոգանոց ամբողջ թիմը տեղավորվի 9 նստատեղի վրա, որ հանկարծ ինչ-որ մեկը չմնա կանգնած։
Հետո 10 հոգի 8 նստատեղի վրա, հետո 10 հոգի 7 նստատեղի վրա և այդպես մինչև վերջ։

Այս խաղով մենք մանկուց սովորեցնում ենք մեր երեխաներին, որ յուրաքանչյուրը պետք է մտածի իր համար։
Բայց արևի երկրում Չեշմ Բադամին իրենց երեխաներին սովորեցնում է կարեկցանքի մշակույթ՝ օգնելով միմյանց և թիմային աշխատանք այս խաղում:

Մենք չենք սովորեցնում միասին աշխատել, և ամեն օր նոր դասեր ենք տալիս թե ինչպես միմյանց ատել և վիրավորել: