Наведаў Венскую опэру, а там, хто б мог падумаць, "Фэрма жывёлаў". Давялося зноў перачытаць Оруэла, а яго чым больш перачытваеш, тым больш пра нас усяго знаходзіш. Ажно рукі самі пацягнуліся да вілаў – як той казаў, музыкай навеяла… Вынікі ў новым відэа. Беларускі пераклад Сяргея Шупы ўзорны. Вершаваныя пераклады Алега Мінкіна – асобная радасьць:
"Жывёлаў Ферма! Родная гаспода!
Ніколі не ўчыню табе я шкоды!"
Запрашаю на сустрэчу з прыўкрасным!
https://youtu.be/SM-ocjfNWTg?si=BxKNNGTIMd01tw6d
"Жывёлаў Ферма! Родная гаспода!
Ніколі не ўчыню табе я шкоды!"
Запрашаю на сустрэчу з прыўкрасным!
https://youtu.be/SM-ocjfNWTg?si=BxKNNGTIMd01tw6d
Сябры, перад самай Ноччу Вальпургіі пагаворым пра ведзьмароў, чарадзеек і магічны сьвет культавага Анджэя Сапкоўскага з галоўным польскім ведзьмаразнаўцам (доктар Адам Флама, аўтар кнігі “Вядзьмар: гісторыя фэномэну”). І, спадзяюся, годна прэзэнтуем новы беларускі пераклад чарговага тому Сагі, што выйшаў у Выдавецтве Янушкевіча. Падпісвайцеся на падзею – і далучайцеся!
https://fb.me/e/1Rciv5agy
https://fb.me/e/1Rciv5agy
Шчодры для беларускай паэзіі дзень! Віншую з народзінамі цудоўных Валянціну Аксак, Антаніну Хатэнку і Віталя Рыжкова! А нас усіх, з тым, што можам іх чытаць і слухаць!
Мне даўно хацелася запісаць выпуск пра Міхася Стральцова - і нарэшце запісаў. Апавядаю пра "Сена на асфальце" і "Смаленьне вепрука", пра эсэ "Загадка Багдановіча", чытаю і трохі разьбіраю любімыя вершы. Запрашаю глядзець-слухаць-чытаць!
“Мне даўно хацелася напісаць адно апавяданне і назваць яго так: «Смаленне вепрука». Цяпер я ведаю, што, бадай, не напішу: баюся, каб тое, пра што хацеў напісаць, не прыцішылася няўзнак, а то і не згубілася там, у здзейсненай пісаніне, а яно ж мне самае важнае. Дык навошта ж тады згадваю і навошта пішу? Мне проста падумалася, што, можа, усё ж абзавецца на астачу нейкай логікай тое, што тут раскажу. Паглядзім”. (Міхась Стральцоў)
https://youtu.be/nCRFmtwBg3A?si=bf4NUuOZ93bINdRF
“Мне даўно хацелася напісаць адно апавяданне і назваць яго так: «Смаленне вепрука». Цяпер я ведаю, што, бадай, не напішу: баюся, каб тое, пра што хацеў напісаць, не прыцішылася няўзнак, а то і не згубілася там, у здзейсненай пісаніне, а яно ж мне самае важнае. Дык навошта ж тады згадваю і навошта пішу? Мне проста падумалася, што, можа, усё ж абзавецца на астачу нейкай логікай тое, што тут раскажу. Паглядзім”. (Міхась Стральцоў)
https://youtu.be/nCRFmtwBg3A?si=bf4NUuOZ93bINdRF
Хрыстос уваскрос!
Усіх, хто сьвяткуе, зь Вялікаднем!
Хрыстос прызямліўся ў Берасьці,
на самай мяжы эРБэ.
Расьце трава – і табе расьці,
і цуды рабіць – табе.
Хрыстос прызямліўся ў Горадні,
ня кажучы аб Гародні,
і ўсе жывыя – зь яго радні,
а мёртвы – яшчэ несьмяротней.
Хрыстос прызямліўся ў Смаргоні,
Нясьвіжы й Старых Дарогах,
і бэз – прадвесьнік ягоны,
і глог – у яго прароках.
Хрыстос прызямліўся ў Зэльве,
у Слоніме і Залесьсі –
і ксёндз запільвае сэлфі,
і бацюшка ў кадр залезе.
Хрыстос прызямліўся ў Гомелі,
у Ракаве ды Івянцы –
і ўсё, што людзі багомілі,
зьлятае, як дзьмухаўцы.
І, верачы праўдзе й байкам,
нібы пілот з карабля,
глядзіш, як сьвяточным яйкам
па небе плыве зямля.
Вялікдзень 2019
Усіх, хто сьвяткуе, зь Вялікаднем!
Хрыстос прызямліўся ў Берасьці,
на самай мяжы эРБэ.
Расьце трава – і табе расьці,
і цуды рабіць – табе.
Хрыстос прызямліўся ў Горадні,
ня кажучы аб Гародні,
і ўсе жывыя – зь яго радні,
а мёртвы – яшчэ несьмяротней.
Хрыстос прызямліўся ў Смаргоні,
Нясьвіжы й Старых Дарогах,
і бэз – прадвесьнік ягоны,
і глог – у яго прароках.
Хрыстос прызямліўся ў Зэльве,
у Слоніме і Залесьсі –
і ксёндз запільвае сэлфі,
і бацюшка ў кадр залезе.
Хрыстос прызямліўся ў Гомелі,
у Ракаве ды Івянцы –
і ўсё, што людзі багомілі,
зьлятае, як дзьмухаўцы.
І, верачы праўдзе й байкам,
нібы пілот з карабля,
глядзіш, як сьвяточным яйкам
па небе плыве зямля.
Вялікдзень 2019
Сусьветны вопыт нам прысуд:
Прыходзіць крэс дзяржавы
Не ад таго, што шмат пакут
Ці ўладца неласкавы.
Загіне з ганьбай і жудой,
Бо стане ўсім чужая,
Таму што больш дзяржавы той
Ніхто не паважае.
Сёньняшні выпуск - ня толькі аповед, але і міні-канцэрт. Да стагодзьдзя Акуджавы апавядаю пра яго антываенныя вершы і песьні. Трошкі - пра яго аўтабіяграфічную аповесьць "Будзь здароў, шкаляр!" Расказваю пра беларускіх перакладчыкаў знакамітага барда. І сьвяваю некалькі песень у сваіх вэрсіях. Запрашаю!
https://youtu.be/LI7iXlsYiu4?si=nymgxKSTizxlL8Sh
Прыходзіць крэс дзяржавы
Не ад таго, што шмат пакут
Ці ўладца неласкавы.
Загіне з ганьбай і жудой,
Бо стане ўсім чужая,
Таму што больш дзяржавы той
Ніхто не паважае.
Сёньняшні выпуск - ня толькі аповед, але і міні-канцэрт. Да стагодзьдзя Акуджавы апавядаю пра яго антываенныя вершы і песьні. Трошкі - пра яго аўтабіяграфічную аповесьць "Будзь здароў, шкаляр!" Расказваю пра беларускіх перакладчыкаў знакамітага барда. І сьвяваю некалькі песень у сваіх вэрсіях. Запрашаю!
https://youtu.be/LI7iXlsYiu4?si=nymgxKSTizxlL8Sh
З днём народзінаў і 100гадовым юбілеем Булата Акуджавы!
СТАРАЯ САЛДАЦКАЯ ПЕСЬНЯ
Адшумелі песьні нашага палка,
Сьціхлі капыты ў дарожным пыле.
Кулямі прабілі донца кацялка,
Маркітантку юную забілі.
З нашых засталіся — мы і брат наш, боль.
Нас — нямшмат і ворагаў — нямнога.
Мы жывыя покуль, франтавая голь,
А загінем — райская дарога.
Сэрцы ў паняверцы, пальцы на курку,
А душою ўжо ляцім увысь мы.
Для чаго крывёю пішам на пяску?
Сьвету без патрэбы нашы пісьмы.
У магіле брацкай вечнае жытло
З хвояй вартавою ў вечным плачы:
Больш ня чуюць болю і ў душы — сьвятло,
І нароспаш вочы па-дзіцячы.
Сьпіце сабе, хлопцы, звяжуцца канцы —
Новыя сталеюць афіцэры,
Хутка атрымаюць новыя байцы
Вечныя казённыя кватэры.
Сьпіце сабе, хлопцы, зьвяжацца наноў,
Што павінна ў сьвеце паўтарыцца, —
Словы і набоі, і любоў, і кроў.
Часу зноў ня хопіць памірыцца.
---
Мае пераклады класіка можна пачытаць на "Будзьме", спасылка ў камэнтары.
СТАРАЯ САЛДАЦКАЯ ПЕСЬНЯ
Адшумелі песьні нашага палка,
Сьціхлі капыты ў дарожным пыле.
Кулямі прабілі донца кацялка,
Маркітантку юную забілі.
З нашых засталіся — мы і брат наш, боль.
Нас — нямшмат і ворагаў — нямнога.
Мы жывыя покуль, франтавая голь,
А загінем — райская дарога.
Сэрцы ў паняверцы, пальцы на курку,
А душою ўжо ляцім увысь мы.
Для чаго крывёю пішам на пяску?
Сьвету без патрэбы нашы пісьмы.
У магіле брацкай вечнае жытло
З хвояй вартавою ў вечным плачы:
Больш ня чуюць болю і ў душы — сьвятло,
І нароспаш вочы па-дзіцячы.
Сьпіце сабе, хлопцы, звяжуцца канцы —
Новыя сталеюць афіцэры,
Хутка атрымаюць новыя байцы
Вечныя казённыя кватэры.
Сьпіце сабе, хлопцы, зьвяжацца наноў,
Што павінна ў сьвеце паўтарыцца, —
Словы і набоі, і любоў, і кроў.
Часу зноў ня хопіць памірыцца.
---
Мае пераклады класіка можна пачытаць на "Будзьме", спасылка ў камэнтары.
Апавядаю пра геніяльнага Мойшэ Кульбака і яго Беларусь. Пра менскі раман "Зэлмэняне" ў цудоўным новым перакладзе Сяргея Шупы. І трошачкі пра паэму "Райсн". Чытаю фрагмэнты перакладаў, бо ёсьць што паказваць. Прыходзьце глядзець-слухаць!
https://youtu.be/zPwnsvrv8MU?si=ZpPWbYeUxCYEySge
https://youtu.be/zPwnsvrv8MU?si=ZpPWbYeUxCYEySge
Дзесяць год таму сышоў Зьміцер Сідаровіч.
Памяці
“Мочыць вусы пена цёмнага піва…”
навальнічны травень патанае ў леце
прарастаюць кветкі стужкі і вянкі
завісае памяць на тваім куплеце
тапалёвым пухам падаюць радкі
я далей катую памяць-самабранку
і яна такі мне вобраз выдае
ля ўнівэрсытэту проста каля ганку
барадаты рыцар уначы пяе
хтось адной далоняй з пляшкі выбіў корак
ты сьпяваў гадзіну а магчыма й тры
панабегла зорак чалавек пад сорак
і прыблізна столькі ж слухала ўгары
памачалі ў піве песеньку на кухні
я казаў паправіць ты казаў: пасьля
ападае пена ў недапітым кухлі
тапалёвым пухам падае зямля
Памяці
“Мочыць вусы пена цёмнага піва…”
навальнічны травень патанае ў леце
прарастаюць кветкі стужкі і вянкі
завісае памяць на тваім куплеце
тапалёвым пухам падаюць радкі
я далей катую памяць-самабранку
і яна такі мне вобраз выдае
ля ўнівэрсытэту проста каля ганку
барадаты рыцар уначы пяе
хтось адной далоняй з пляшкі выбіў корак
ты сьпяваў гадзіну а магчыма й тры
панабегла зорак чалавек пад сорак
і прыблізна столькі ж слухала ўгары
памачалі ў піве песеньку на кухні
я казаў паправіць ты казаў: пасьля
ападае пена ў недапітым кухлі
тапалёвым пухам падае зямля
Forwarded from ХАДАНОВІЧ | CHADANOVIČ
Новы выпуск на канале CHADANOVIČ
Мы, беларусы, любім Якуба Коласа, таму пагаворым сёння без цэнзуры пра нашага класіка і ягоную паэму “Сымон-музыка“.
- чаму ў помніка Сымону-музыку ў пальцах няма смыка;
- Што сталася з другой з трох рэдакцый паэмы;
- гісторыя стварэння твора і прычым тут Валадарка і эпас "Калевала";
- чаму паэму можна лічыць духоўнай аўтабіяграфіяй Коласа;
- як у паэта ў разлуцы з радзімай сфармаваўся сістэмны беларускі патрыятызм;
- што ў творы Коласа пацярпела ад цэнзарскіх нажніц;
- як да 100-годдзя першага выдання паэмы паўставала кніга “Сымон-музыка. Без цэнзуры“;
- два фіналы твора: якая версія стала найбольш актуальнай з цягам часу;
- коласаўскія персанажы ў сучаснай беларускай культуры: ад Рыжкова да Башлыкевіча.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
YouTube
Хто скраў "Сымона-музыку"? Што жорстка выдалена цэнзурай? Як і дзе пісаў паэму Якуб Колас?
Якуб Колас – адзін ў найулюбёнейшых беларускіх пісьменнікаў. Якуб Колас – класік беларускай літаратуры. Якуб Колас – літаратар, творчасць якога любіць і шануе кожны беларус. Сёння мы пагаворым пра культавую паэму Якуба Коласа «Сымон-музыка». Даведаемся, колькі…
Дарагія венцы, венскія беларусы і ўсе, хто мае натхненьне слухаць па-беларуску! 23га траўня запрашаю сустрэцца. Буду чытаць для вас вершы і пераклады, сьпяваць песьні, прэзэнтаваць кнігу "На беразе Волі". Прыходзьце пабачыцца, абняцца, падачыняцца!
Пачатак а 18.00, адрас і ўсе дэталі па спасылцы: https://www.facebook.com/share/Z3QQ93hukP3qe9Fz/
Пачатак а 18.00, адрас і ўсе дэталі па спасылцы: https://www.facebook.com/share/Z3QQ93hukP3qe9Fz/
Цыкл анлайн-сустрэчаў "Санаторый пад клепсідрай" працягваецца. 28-га траўня пагаворым пра Чэслава Мілаша з, мабыць, галоўным на сёньня яго польскім дасьледчыкам, літаратуразнаўцам Анджэем Франашкам, аўтарам тысячастаронкавага тому "Мілаш. Біяграфія", які, дарэчы, выходзіў і ў беларускім перакладзе. Пагутарым пра ваенную паэзію будучага набэліста, пра яго знакамітую - і зноў вельмі актуальную - кнігу "Выратаваньне". І, вядома ж, пачытаем вершы яе аўтара, у арыгінале і па-беларуску.
https://www.facebook.com/share/bvvhh64P5eWierrS/
https://www.facebook.com/share/bvvhh64P5eWierrS/
Дарагую Насту Кудасаву - з народзінамі і юбілеем! І ўсіх нас, яе чытачоў!
***
“Што ты б’ешся як рыба аб лёд, мой даверлівы Ёве?
Я ж усё тут здрабніў, абязглуздзіў, абезгаловіў.
Я адняў у іх розум, я душы ім страхам знявечыў,
а ты пішаш і пішаш, дзівак, пра святло чалавечае…
Я паслаў табе роспач і немач, я дом твой спустошыў,
а ты цягнеш упарта за ўсіх недарэчную ношу…
Я зрабіў тут усё, каб табе было прыкра і гадка!
Што ж ты борацца лезеш, бадлівае аленянятка?
Вось бяспраўе табе, вось знявага, вось допыт, вось арышт,
а ты ззяеш і ззяеш, няўрымслівы, марыш і марыш…
У дрыгве непрабуднай наўрад ці прыдатныя Ноі,
так што хопіць на ўсіх будаваць, не смяшы, кінь дурное!”
“Не палохай і не выпрабоўвай, хітрушчы мой Божа!
Гэта ж Ты мне заўсёды казаў, што жыццё пераможа.
Гэта Ты – мая купіна ў багне, мой ягель, мой Ягве!
І таму я працягваю верыць,
я – працягваю”.
Наста Кудасава
***
“Што ты б’ешся як рыба аб лёд, мой даверлівы Ёве?
Я ж усё тут здрабніў, абязглуздзіў, абезгаловіў.
Я адняў у іх розум, я душы ім страхам знявечыў,
а ты пішаш і пішаш, дзівак, пра святло чалавечае…
Я паслаў табе роспач і немач, я дом твой спустошыў,
а ты цягнеш упарта за ўсіх недарэчную ношу…
Я зрабіў тут усё, каб табе было прыкра і гадка!
Што ж ты борацца лезеш, бадлівае аленянятка?
Вось бяспраўе табе, вось знявага, вось допыт, вось арышт,
а ты ззяеш і ззяеш, няўрымслівы, марыш і марыш…
У дрыгве непрабуднай наўрад ці прыдатныя Ноі,
так што хопіць на ўсіх будаваць, не смяшы, кінь дурное!”
“Не палохай і не выпрабоўвай, хітрушчы мой Божа!
Гэта ж Ты мне заўсёды казаў, што жыццё пераможа.
Гэта Ты – мая купіна ў багне, мой ягель, мой Ягве!
І таму я працягваю верыць,
я – працягваю”.
Наста Кудасава
Сёньня дзень памяці геніяльнага Максіма Багдановіча. Так склалася, што ня ўсе яго вершы напісаныя па-беларуску. Што дае магчымасьць сучасным паэтам перакладаць любімага аўтара. )
ЗЯЛЁНАЕ КАХАНЬНЕ
Гудзе ўся вуліца, калі
Сьмяюцца гімназісткі, вольныя.
Ім вецер гойдае брылі,
І рвуцца з тэчак ноты школьныя.
Не пераймаюцца яны,
Ці іх завуць “яшчэ зялёнымі”.
Як матылькі, лятуць у сны,
Што хутка зробяцца бяссоннымі.
Вось, нібы чапля, сьлед у сьлед
За жартаўніцаю прывабнаю,
Цыбаты і прамы кадэт
Сьпяшаецца хадой нязграбнаю.
Няхай наводмаш вецер б’е
І ходнік замяло парошаю, –
Яго багіня празь яе
Ступае новенькай галёшаю.
Ён крочыць па яе сьлядах,
Ад хваляваньня ледзьве дыхае.
А сэрца б’ецца, нібы птах,
Бо ў ім гарыць надзея ціхая.
1916
Арыгінал тут: https://ru.wikisource.org/wiki/%D0%97%D0%B5%D0%BB%D1%91%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D0%BB%D1%8E%D0%B1%D0%BE%D0%B2%D1%8C_(%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87)
ЗЯЛЁНАЕ КАХАНЬНЕ
Гудзе ўся вуліца, калі
Сьмяюцца гімназісткі, вольныя.
Ім вецер гойдае брылі,
І рвуцца з тэчак ноты школьныя.
Не пераймаюцца яны,
Ці іх завуць “яшчэ зялёнымі”.
Як матылькі, лятуць у сны,
Што хутка зробяцца бяссоннымі.
Вось, нібы чапля, сьлед у сьлед
За жартаўніцаю прывабнаю,
Цыбаты і прамы кадэт
Сьпяшаецца хадой нязграбнаю.
Няхай наводмаш вецер б’е
І ходнік замяло парошаю, –
Яго багіня празь яе
Ступае новенькай галёшаю.
Ён крочыць па яе сьлядах,
Ад хваляваньня ледзьве дыхае.
А сэрца б’ецца, нібы птах,
Бо ў ім гарыць надзея ціхая.
1916
Арыгінал тут: https://ru.wikisource.org/wiki/%D0%97%D0%B5%D0%BB%D1%91%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D0%BB%D1%8E%D0%B1%D0%BE%D0%B2%D1%8C_(%D0%91%D0%BE%D0%B3%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87)
Forwarded from ХАДАНОВІЧ | CHADANOVIČ
27 траўня 2009 года выйшаў першы нумар часопіса перакладной літаратуры "ПрайдзіСвет" 🎉
Пераклады – гэта масты паміж народамі і культурамі, гэта спробы паказаць правільны шлях і папярэдзіць пра магчымыя памылкі, гэта інвестыцыя ў развіццё свайго культурнага свету, а часам і вяртанне сваёй літаратурнай прасторы. Дзякуй часопісу "ПрайдзіСвет" за 15 гадоў працы на карысць беларускай культуры.
Трымайце падборку беларускіх перакладаў у часопісе "ПрайдзіСвет" ад Андрэя Хадановіча:
1️⃣ Вершы Сяргія Жадана – https://prajdzisvet.org/kit/66-tsikhaja-bytstsam-vada-sonnaja-niby-arteryja.html
2️⃣ Вершы Мойшэ Кульбака – https://prajdzisvet.org/texts/kits/yaurejskiya-slovyi.html
3️⃣ Фрашкі Станіслава Ежы Леца – http://prajdzisvet.org/texts/kits/frashkazbor.html
4️⃣ Вершы Гіёма Апалінэра – https://prajdzisvet.org/kit/20-my-razvitalisia-z-tselaj-epokhaj.html
Пераклады – гэта масты паміж народамі і культурамі, гэта спробы паказаць правільны шлях і папярэдзіць пра магчымыя памылкі, гэта інвестыцыя ў развіццё свайго культурнага свету, а часам і вяртанне сваёй літаратурнай прасторы. Дзякуй часопісу "ПрайдзіСвет" за 15 гадоў працы на карысць беларускай культуры.
Трымайце падборку беларускіх перакладаў у часопісе "ПрайдзіСвет" ад Андрэя Хадановіча:
1️⃣ Вершы Сяргія Жадана – https://prajdzisvet.org/kit/66-tsikhaja-bytstsam-vada-sonnaja-niby-arteryja.html
2️⃣ Вершы Мойшэ Кульбака – https://prajdzisvet.org/texts/kits/yaurejskiya-slovyi.html
3️⃣ Фрашкі Станіслава Ежы Леца – http://prajdzisvet.org/texts/kits/frashkazbor.html
4️⃣ Вершы Гіёма Апалінэра – https://prajdzisvet.org/kit/20-my-razvitalisia-z-tselaj-epokhaj.html
У новым выпуску - пра літоўскую літаратуру па-беларуску. Чаму гэтым варта цікавіцца і што канкрэтна варта пачытаць. Пра пераклады Алеся Разанава, якія ўжо - нятленка. Пра зусім нядаўнія выданьні - "Белы саван" Шкемы і "Туўлу" Кунчынаса ў перакладах Сяргея Шупы. Пра "Віленскі покер" Гавяліса (дзякуй, Паўліна Вітушчанка!). І пра кнігу вершаў Томаса Венцлавы, пару зь якіх чытаю ў сваіх перакладах:
Ня веру ў беды, верачы сябрам!
Бо ў памяці і ўяўнае магчыма –
Падзелены на ўсіх няісны храм,
Адлегласьць паміж сьветам і вачыма.
Хай зранку ўсё растане й праміне
І сонца іх сьляды зь люстэрка змые,
Ды крокі іх сыходзяцца ўва мне,
Нібыта паралельныя прамыя.
Запрашаю!
https://youtu.be/CZz9KNhzaHo?si=CqigU8A6SHOJ-1oY
Ня веру ў беды, верачы сябрам!
Бо ў памяці і ўяўнае магчыма –
Падзелены на ўсіх няісны храм,
Адлегласьць паміж сьветам і вачыма.
Хай зранку ўсё растане й праміне
І сонца іх сьляды зь люстэрка змые,
Ды крокі іх сыходзяцца ўва мне,
Нібыта паралельныя прамыя.
Запрашаю!
https://youtu.be/CZz9KNhzaHo?si=CqigU8A6SHOJ-1oY
"Чым ёсьць паэзія, што не ратуе
Людзей, не ратуе народы?
Формай службовай хлусьні,
Гарланьнем пітушчае глоткі, якую вось-вось перарэжуць..."
Ужо сёньня паразмаўляю анлайн пра паэта-набэліста Чэслава Мілаша зь яго выдатным знаўцам Анджэем Франашкам. Разам паразважаем пра кнігу "Выратаваньне". Пачытаем у арыгінале і па-беларуску яго самыя славутыя ваенныя вершы. Далучайцеся!
17.00 беларускага часу,
Прастора польскай культуры.
https://www.facebook.com/100076289620852/posts/pfbid0Y5mW5MjFjhU1rhUCuopVkfzShPUhh2CbCgpnVmwLQwXrJSnHaEB1MDL2sigqpLi7l/?app=fbl
Людзей, не ратуе народы?
Формай службовай хлусьні,
Гарланьнем пітушчае глоткі, якую вось-вось перарэжуць..."
Ужо сёньня паразмаўляю анлайн пра паэта-набэліста Чэслава Мілаша зь яго выдатным знаўцам Анджэем Франашкам. Разам паразважаем пра кнігу "Выратаваньне". Пачытаем у арыгінале і па-беларуску яго самыя славутыя ваенныя вершы. Далучайцеся!
17.00 беларускага часу,
Прастора польскай культуры.
https://www.facebook.com/100076289620852/posts/pfbid0Y5mW5MjFjhU1rhUCuopVkfzShPUhh2CbCgpnVmwLQwXrJSnHaEB1MDL2sigqpLi7l/?app=fbl